11 juli was een zeer geslaagde dag! We werden hartelijk ontvangen in Leeuwarden met een kopje koffie of thee en een mooi gebakje, inclusief afbeelding van Madame de Pompadour, waarover we in de tentoonstelling meer te zien en te horen kregen.Met twee propvolle groepen zijn we onder leiding van Laura Smeets en Denise Campbell meegenomen door de prachtige tentoonstelling Porseleinkoorts in het Princessehof. 

In de tentoonstelling is uitgebreid stilgestaan bij de geschiedenis en ontwikkelingen in de productie van porselein en werd duidelijk getoond hoe ingewikkeld het was in de 16e eeuw in Europa om zonder de recepten van porselein te kennen, het kwalitatief goede en zeer gewilde Chinese porselein te imiteren. In de tentoonstelling zijn ook allerlei objecten getoond waar duidelijk te zien is dat er eerst een hoop foutjes werden gemaakt, voordat de porseleinfabrieken het materiaal in de vingers kregen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan objecten die scheef zakten tijdens het bakken, omdat de perfecte baktemperatuur voor porselein nog niet ontdekt was. Toen men echter het juiste recept en de juiste temperaturen had gevonden, werden de meest gedetailleerde objecten van porselein gemaakt. En hoewel ze misschien niet meer bij iedereen in de smaak vallen vandaag de dag, kan niemand ontkennen dat ze ontzettend vakkundig zijn gemaakt. Zowel de verschillende fabrieken in Duitsland als de fabrieken die iets later ook in Frankrijk ontstonden, kwamen aan bod, met als hoogtepunt van de tentoonstelling porseleinkoorts, de “posterboy”. Dit beeld, dat een samensmelting is van allerlei elementen van dieren en mensen, laat zien hoe de race tussen de Duitse en Franse fabrieken leidde tot een werkelijke porseleingekte. Dit beeld is door de conservatoren liefkozend zo genoemd, omdat hij als belichaming van de porseleinkoorts op de voorkant van het tentoonstellingsboek staat. 

In Frankrijk werd het soft-paste porselein ontwikkeld, waar nog moeilijker mee te werken was dan met porselein, maar ook daar verliepen de ontwikkelingen super snel. Er wordt ook veel met kleuren gewerkt in het glazuur. Maar omdat die de neiging hadden om uit te lopen, werden er randjes goud overheen aangebracht, waar de objecten vervolgens juist bekend om kwamen te staan. 

Uiteraard vertelden de conservatoren ons nog veel meer, maar dat past niet allemaal in dit verslag. Mocht u nou niks willen missen van dit soort steengoede rondleidingen van conservatoren, meldt u zich dan vooral een keer aan voor een excursie!